Do naszych czasów zachowały się mieszkalne i gospodarcze zabudowania folwarczne pochodzące z końca XIX i początku XX w. - wszystkie obiekty murowane. Należą do nich: rządcówka -1896 r. spichlerz - 1892 r. stodoła - koniec XIX w. obora - koniec XIX w. stajnia - koniec XIX w. kuźnia - koniec XIX w. czworak - XIX/XX w. studnia i fragment ogrodzenia. Wszystkie budynki zgrupowane wokół podwórza gospodarczego. Część budynków wyremontowana i częściowo przekształcona, dostosowana do potrzeb Doświadczalnego Zakładu Rolniczego. Dawna rządcówka znajduje się w złym stanie technicznym wymagającym generalnego remontu.

 

Zespół usytuowany jest w odległości ok. 150 m na zachód od szosy głównej Lublin - Niemce, prowadzi do niego aleja dojazdowa będąca pozostałością niezachowanego parku krajobrazowego (XIX/XX w.) Na terenie dawnego folwarku znajduje się cmentarz z I wojny światowej (obecnie teren użytkowany jako plac dla bydła), w pobliżu usytuowana kapliczka przydrożna.

 

Wieś Elizówka w swojej obecnej formie ukształtowała się na gruntach poparcelacyjnych, po II wojnie światowej. Powstała tu wieś o charakterze ulicówki z zabudową usytuowaną po obu stronach jednej drogi. Główna droga wiejska została wytyczona równolegle do szosy głównej w odległości ok.200-250 m. Na terenie wsi zostało wzniesionych szereg identycznych domów dla byłych pracowników folwarcznych. Do naszych czasów zachowało się ich kilkanaście, niektóre przetrwały w stanie niewiele zmienionym, inne zostały mniej lub bardziej przekształcone. Są to domy murowane z cegły ceramicznej, nietynkowane (lub otynkowane później), wzniesione na planie zbliżonym do kwadratu, nakryte dachami dwuspadowymi j wszystkie usytuowane szczytem w stosunku do drogi. Budynki te w swoim pierwotnym przeznaczeniu miały charakter mieszkalno-gospodarczy.

 

Oprócz w/w obiektów decydujących o specyficznym charakterze zabudowy tej wsi występuje typowe dla całego regionu współczesne budownictwo mieszkalne i gospodarcze.